Source: Divaina
Date: 18/12/2009
ධර්මජිත් පුනර්ජීව
 |  |
ධර්මජිත් පුනර්ජීව....
ලෝක සාහිත්‍ය උදෙසා සිදු කරන ලද සේවාව වෙනුවෙන් 1987 වසරේ දී නොබෙල් සම්මානය ලද ඉතාලි ජාතික නාට්‍යකරු දාරියෝa ෆොa රචනා කළ "අර්ප්ඩක්‌ටින් ඩයනා" නමැති නාට්‍යමය පෙළ අනුවාදය කොට ගනිමින් විද්යුත් මාධ්‍ය, රූපවාහිනී මාධ්‍ය සන්නිවේදනයේ පවත්නා බලපරාක්‍රමය තුළින් සමාජයට සිදුවන අයහපත පිළිබඳ ප්‍රේíකයා දැනුවත් කිරීමේ අරමුණින් ධර්මජිත් පුනර්ජීව විසින් නිර්මාණය කරන ලද ප්‍රචණ්‌ඩකාරී ප්‍රහසනයක්‌ වන "ලවා ගස්‌සවා" වේදිකා නාට්‍ය හෙට (19දා) සවස 6.30 ට ජෝන් ද සිල්වා රඟහලේ දී හා අනිද්දා (20දා) සවස 3.30 ට සහ 6.30 ට මීගමුව නගර ශාලාවේදී රංගගත කෙරේ.
මේ නාට්‍ය සඳහා රංගනයෙන් මහින්ද පතිරගේ, අනෝමා ජනාදරී, රහල් බුලත්සිංහල, ෆ්‍රEන්ක්‌ලීන්a හේවාවිතාරණ, ඩීමන් හෙට්‌ටිආරච්චි, සුසිලා කෝට්‌ටගේ හා රොෂාන් පිලපිටිය දායක වනු ලබන අතර "ලවා ගස්‌සවා" නාට්‍යයේ මැවුම්කරු ධර්මජිත් පුනර්ජීව සිනමා කලා වෙත දැක්‌වූ අදහස්‌ මෙසේ පෙළගස්‌වමු.
ලවා ගස්‌සවා නාට්‍ය නිර්මාණය සඳහා විෂය වූ කරුණු මොනවාද?
ඉතාලි ජාතික ලෝක ප්‍රකට නාට්‍යකරුවෙකු වන දාරියෝ ෆොa ගේ "අර්ප්ඩක්‌ටින් ඩයනා" (ඩයනාගේ පැහැර ගැනීම) නාට්‍යයේ අනුවර්තනයක්‌ ස්‌වරූපයෙන් තමයි ලවා ගස්‌සවා නාට්‍යය නිර්මාණය වන්නේ. ඇත්තටම මෙය ප්‍රචණ්‌ඩකාරී ප්‍රහසනයක්‌. මේ සඳහා විෂය වුණු ප්‍රධාන කරුණ තමයි මාධ්‍ය කියන දේ මිනිසුන්ට ලබාදීලා තියෙන්නෙ මොනවද, ලබා දෙන්නෙ මොනවද කියන දේ. ඒ ඔස්‌සේ ප්‍රේíකයා සමාජීය වශයෙන් දැනුවත් කිරීමක්‌ තමයි නිර්මාණය තුළින් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ.
මෙවැනි ප්‍රචණ්‌ඩකාරී නාට්‍යයක්‌ තෝරා ගැනීමට විශේෂ හේතුවක්‌ තිබෙනවාද?
ගෙවුණු වසර දෙක තුන තුළ ජනමාධ්‍ය හා තොරතුරු සන්නිවේදනය පිළිබඳව අතිශය විවාද සම්පන්න තොරතුරු රැසක්‌ වාර්තා වුණා. ජනමාධ්‍යවේදීන් විසි හය දෙනෙක්‌ ඝාතනයට ලක්‌වුණා, මාධ්‍ය ආයතන කිහිපයකටම වගේම මාධ්‍යකරුවන් කිහිප දෙනකුටම තාඩන පීඩනවලට ලක්‌වුණා. නමුත් එදා දාරියෝ ෆොa ඉතාලි සමාජයේ ඇති වූ තත්ත්වයත් සමග මේ සම්බන්ධව සාකච්ජා කලා. ඒ අතින් බලන කල මාධ්‍ය මගින් ප්‍රේíකයාගේ ඔළුවට කර තිබෙන මෝහනය ඉදිරිපත් කරන්න අපි ප්‍රමාදයි කියලා මම හිතනවා.
මෙවන් වාතාවරණයක්‌ මාධ්‍ය සන්නිවේදනය තුළ ගොඩ නැගීමට හේතු මොනවද?
විද්Hqත් මාධ්‍ය ආයතන, රූපවාහිනී මාධ්‍ය පැමිණීම තමයි මේ තැනට මුල්ගල තැබුවේ. ඒ තුළින් රටට සිදුකර තිබෙන විනාශය නිසා මාධ්‍ය හරහා අලූත් භාෂාවක්‌ බිහිවෙලා. අපේ භාෂාව නැත්තටම නැතිවෙලා අගතියට යමින් තිබෙනවා. මිනිසුන්ගේ ආත්මීය ප්‍රකාශණ අද මාධ්‍ය තුළින් විනාශවෙලා. බාල බොළද, හරසුන් වැඩසහන් තමයි අද මාධ්‍ය තුළින් විකිනෙන්නේ. මේ වැරදි දේ ගැන අපි නාට්‍යයේ යම් යම් තැන්වල සාකච්ජා කරනවා. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් ධනවාදී ආර්ථික ප්‍රවාහයක්‌ තුළ වෙළදාම් රැසක්‌ සිදු කිරීමේ මූලික අදහසින් තමයි අද මාධ්‍ය හසුරුවන්නේ.
වරෙක දාරියෝ ෆොa පවසා සිටියේ..... අපි මාධ්‍ය දකිනවා. මහජනතාව මාධ්‍යයට දායක වෙනවා. වෙළෙඳ දැන්වීම් ලබාදෙන ධනපතීන්ටත් මේ මාධ්‍ය යම් කිසි ආකාරයට මෙහෙයවන රෑකඩ වෙනවා. දේශපාලඥයොත් මාධ්‍ය තුළ යම් යම් දේ කරනවා. නමුත් අවසානයේ මේක පාලනය කෙරෙන්නේ කොහෙන්ද කියලා හිතාගන්න බැරි තැනකට අපි එනවා. දේශපාලනය මාධ්‍යට වඩා ප්‍රභලයි කියලා හිතුවත් මාධ්‍ය තමයි සියල්ලටම වඩා ප්‍රබල යනුවෙන් පවසනවා.
අවසානයේ දී මෙය පුද්ගල කේන්ද්‍රීය කතා පුවතකට ලඟා වෙනවා. මේ මායමට අපිත් හසුවූ ආකාරයක්‌ තමයි දක්‌නට ලැබෙන්නේ.
මෙහි කතා තේමාව ගලා යන්නේ කෙසේද?
කොළඹ කේන්ද්‍ර කරගත් ප්‍රධාන ජනමාධ්‍ය ජාලයක අයිතිකාරිනියක්‌ ඩයනා මීතිරිගල. ඇය වටා තමයි මෙය නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ. ඇය තම මව හා පෙම්වතා පතිආරච්චි සමග සැලසුමක්‌ දියත් කරනවා පාතාලය ලවා තමා හා පෙම්වතා පැහැර ගැනීමට. සැබවින්ම මෙහිදී සිදුවන්නේ ඇයගේ අනුරුවක්‌ පැහැර ගැනීමකුයි. මේ සඳහා නිළියක්‌ තමයි භාවිතා කරන්නේ. පසුව මාධ්‍ය හරහා විශාල ආන්දෝලනයක්‌ ඇති කර ඇගේ ජීවිත රíණ ආවරණය ලබා ගැනීම තමයි ඩයනාගේ අරමුණ. මෙය තමා ලවා තමාට ගස්‌සවා ගැනීමක්‌. එයයි නිර්මාණය සඳහා ලවා ගස්‌සවා යන නම භාවිතා කරන්නත් හේතුවුණේ.
ඇය ඇගේ මාධ්‍ය ජාලය ආරම්භ කරන්නේ ඇය විසින් නිෂ්පාදනය කරන භාණ්‌ඩ විකුණා ගන්නයි. මහා පරිමාණ ව්‍යාපාරිකයෝ තමන් නිෂ්පාදනය කරන භාණ්‌ඩ විකුණා ගැනීමට තමන් පිහිටුවා ගන්නා මාධ්‍ය වලින් ප්‍රයෝජන ගන්නේ කොහොමද කියන දේ නාට්‍ය හරහා හුවා දක්‌වනවා. ලංකාවේ වුණත් පුද්ගලික මාධ්‍ය බොහෝ ඒවා ආරම්භ කෙරෙන්නෙ මේ සඳහායි.
ප්‍රායෝගිකව වේදිකා නාට්‍යයක්‌ නරඹන පිරිස අද සීමාසහිතයි. ඒ හා සසඳන කල ඔබ ගන්නා උත්සාහයට සරිලන වටිනාකමක්‌ මේ නිර්මාණය තුළින් ලැබේවිද?
ඒ කතාවට සම්පූර්ණයෙන් මම විරුද්ධයි. වේදිකාවේ නෙමෙයි අද ටෙලිනාට්‍ය කලාවෙනුයි ප්‍රේíකයා ඈත්ව සිටින්නේ. එහි තිබුණු රසඥතාව, ශිල්ප ඥdනය අගතියටම කිදා බැහැලා. මේ ලෝකයෙන් ඈත් නොවෙන එකම කලාව තමයි වේදිකා නාට්‍ය කලාව. වේදිකාව කවදාවත් මැරෙන්නෙ නැහැ. අපේ පරම්පරාවේ ශක්‌තිය ගෙවීගෙන යද්දි නැවුම් අදහස්‌ එකතුවුණු අලුත් පරම්පරාවක්‌ සමග වේදිකාවට ගොඩවෙනවා. සෑම මොහොතම නාට්‍ය කලාව නැවුම් අදහස්‌ අත්aදැකීම් සමග පොහොසත් වෙන තැනක්‌.
මෙවැනි නිර්මාණයක්‌ රඟදැක්‌වීම කාලෝචිත යෑයි ඔබ සිතනවාද?
මනමේ නාට්‍යයේ සිට විශ්ව සාධාරණය හෙවත් යුනිවසල් නාට්‍ය නිර්මාණ කළේ සරච්චන්ද්‍රයන්. සුගතපාල ද සිල්වා යථාර්ථවාදය මුල්කරගනිමින් සාමාජීය නිර්මාණ කරනවා. ඔවුන් දෙදෙනා පිටුපස තමයි අනෙක්‌ අය පෙළ ගැසෙන්නේ. මෑත කාලයේ විශ්ව සාධාරණීය කුලකයට අයිති නොවන සමාජීය කතා රැගත් ඉතා සාර්ථක නාට්‍යය නිර්මාණ බිහිවුණා. ලබන වසරේ මේ නාට්‍යයත් ඒ නිර්මාණ ගොනුවට ඇතුළත් වුණාම 2010 රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේ ප්‍රේíකයාට හොඳ අර්ථවත්, රසවත් නාට්‍ය පෙළක්‌ නරඹා ගෙදර යන්න පුළුවන් වෙයි.
මාධ්‍ය හා සදාචාරය පිළිබඳ නිරන්තරයෙන් හඬ නගන අපේ රටට සමාජීය වශයෙන් වැදගත්කමක්‌ මේ තුළින් ලැබෙයිද?
නිලධාරී වාදය, පíග්‍රාහීත්වය, තොරතුරු සන්නිවේදනය හරි හැටි නොදැනීම මෙයට ප්‍රධාන හේතුවක්‌. මාධ්‍ය, වෙළෙඳ දැන්වීම් ලබාදෙන ධනපතීන් හා දේශපාලනඥයින් මත නැටවෙන රූකඩ. මාධ්‍ය සදාචාරය හරි වදයක්‌. ඇත්තටම නාට්‍ය කෘතියකට මිනිසුන්ගේ සම්පූර්ණ පරිවර්තනයක්‌ කරන්න බැහැ. නමුත් නාට්‍යයකට පුළුවන් මිනිසුන් දැනුවත් කරන්න. මේ යන මාධ්‍ය රැල්ල වැරදියි කියලා කොපමණ හඬ නැගුවත් මාධ්‍ය මේ තත්ත්වයෙන් මිදෙන්න මොනවද කරලා තියෙන්නේ. මොනවද කරන්න උත්සාහ කරලා තියෙන්නේ.
දාරියෝ ෆොa මේ නාට්‍ය තුළින් ගෙනෙන පණිවුඩය තමයි අපට ගැලපෙන දේ තෝරාගනිමු. ඒ වෙනුවෙන් වහා වහා හඬ නගා උද්ඝෝෂණය කරමු යන්නයි.
ඒ නිසා අපි මේ තත්ත්වයට විසඳුමක්‌ සපයනවා වෙනුවට අපි ප්‍රේíකයා, සමාජය දැනුවත් කරනවා මේ මායාව තුළ වැජඹෙන්නේ කවුරුන්ද කියන වග.
ඡායා- සුජාතා ජයරත්න
.JPG)
No comments:
Post a Comment