රොඩ්නි කොමඩිම කරලා හරි යනවද?

Author: Ravi Rathnavale
Date:14/10/2010
Source: Sarasaviya

රොඩ්නි ජීවිතයේ හොඳම රඟපෑම කළේ ගිය වසරේ සැප්තැම්බරයේය. ඒ සිය මවගේ දේහය නිවසේ තිබියදී, පේරාදෙණිය වළේ දී කළ තාරාවෝ ඉගිලෙති රංගනයයි.

දේශීය වේදිකාවේ රස ගුණ මවන්නන් අතර අපට සිටින ප්‍රමුඛතම ප්‍රාසාංගික ශිල්පියකු, රංග, ගායනවේදියකු වන රොඩ්නි වර්ණකුල මේ ගෙවන්නේ ඔහුගේ කලා දිවියේ 29 වන වසරය. මේ සරසවිය ඔහු සමඟ කළ කතාබහකි.

* කලා ලෝකයේ අද අපි දකින රොඩ්නිගේ ගමන ආරම්භ වුණේ කොහොමද?

මගේ තාත්තා ටීටර් නළුවෙක්. ගමේ හැම ටීටර් එකකදීම තාත්තා තමයි ප්‍රධාන නළුවා, ගායකයා. ඒ බලපෑම තමයි මගේ මේ ගමනට මුල. ඊට පස්සේ පාසල් වේදිකාව මාව පාසලේ ගායකයා බවට පත් කළා. තාත්තගෙන් ලැබුණු ආභාශය අත්හදා බලන්න පාසල් වේදිකාව මට හොඳ තෝතැන්නක් වුණා.

* මුල්ම වේදිකා නාට්‍ය රස වින්දන අත්දැකීම?

ඉස්කෝලේ යන කීලේ සුභ සහ යස, කැලණි පාලම, ඒකාධිපති වගේ නාට්‍ය බැලුවා. ඒ අතරින් සුභ සහ යස නාට්‍ය, අපේ පාසලේ පෙන්නද්දී දර්ශන වාර දෙකම බැලුවා.

ඒ 1974. මේක මොන තරම් ආස්චර්යක් ද, වේදිකාවේ මොන තරම් දේවල් කරන්න පුළුවන් ද කියන එක දැනෙන්න ගත්තේ සුභ සහ යස බැලීමෙන් තමයි.

* එතකොට ඔබ මුලින්ම වේදිකාවට සම්බන්ධ වුණේ?

1981 දී තාරවෝ ඉගිලෙති නාට්‍යයේ පොඩි චරිතයකට කතා කළා. ඒ හිටපු දැවැන්තයෝ අතර පුංචිම එකා මම. මට ආදරණීය පිළිගැනීමක් හා සැලකීමක් ලැබුණා.

ඒ අය දැන උගත් මිනිස්සු නිසා පොත පත, සිනමාව, රස වින්දනය වගේ දේවල් ගැනයි නිතරම කතාබහ කළේ. ඒ නිසා මාවත් ඉබේටම ඒ නිර්මාණ ඇසුරට යොමු වුණා.

* තාරාවො ඉගිලෙති එකෙන් පස්සෙ?

තාරාවෝ ඉගිලෙති නාට්‍යයෙන් මාව හඳුනාගෙන ඒකෙන් පස්සේ හාස්‍ය චරිතවලට කතා කළා. කොමඩි චරිතයක් රඟපාපු මම එතනින් එහාට ගියේ නැත්තේ ඇයි ද කියන එක සමහරුන්ට නම් ලොකු ප්‍රශ්නයක්.

කොමඩිම කර කර ඉඳලා හරි යනවද කියලා අහන අයත් ඉන්නවා. නමුත් කොමඩි කිරීම තමයි අමාරුම. මෙච්චර කල් පවතින්නේ කරපුවා හොඳ හින්දනෙ. වෙනස් චරිතයක් කරන්න ලැබෙනවා නම් හොඳයි. ඒක අධ්‍යක්ෂවරයාගේ තෝරා ගැනීම.

ඔබට හිතෙන විදිහට, රංගන ජීවිතයේ හොඳම ඔබේ රංගනය එළියට ආවේ කවදාද?

මගේ ජීවිතයේ මම කරපු හොඳම රංගනය ගිය අවුරුද්දේ සැප්තැම්බර් මාසේ පේරාදෙණිය වළේ දී තමයි මතු වුණේ. මගේ අම්මගේ මෘත දේහය ගෙදර තියද්දී මම ගියා තාරාවෝ ඉගිලෙති එකේ් රඟපාන්න.

මේ වගේ අත්දැකීමකට මුහුණ දෙන්න වෙයිදෝ කියන සැකය කාලෙක පටන් මා තුළත් තිබුණා. එදා ඒ දේට හැබැහින්ම මුහුණ දුන්නා. වළේ චරිතයක් කරන්න ලැබීම සුවිශේෂ අත්දැකීමක්. ඒ නිසා ඒ දවස මගේ නාට්‍ය ජීවිතයේ හොඳම රංගනය එදා මම කළා කියලයි මට හිතෙන්නේ.

එදා හදවතින් හඬා වැටෙන මම හිනා නොවී, ප්‍රේක්ෂකයන් හොඳින් හිනැස්සුවා. මම මගේ අම්මාට දක්වපු ඉහළම උපහාරයත් ඒ රංගනය කියලයි අද මට හිතෙන්නේ.

* රංගන ශිල්පියෙක් හැටියට රඟහලේ ප්‍රතිචාර ගැන ඔබට තියෙන හැඟීම?

අවුරුදු 30 ක් ගත වෙලා තියෙන රංගන ජීවිතයේ මිනිස්සුන්ට රසාස්වාදයක් දීලා ඒ අයව බුද්ධිමය වශයෙන් ඉහළට ගන්නයි අපි නාට්‍ය කළේ සහ කරන්නේ.

රසිකත්වය හොඳින් වර්ධනය කර ගත්ත ඉතා හොඳ රසිකයො අතලොස්සක් ඉන්නවා වගේම රඟහලක ඉන්න ඕන විදිහවත් දන්නේ නැති විශාල පිරිසකුත් ඉන්නවා. මේ දෙපිරිසම ඉන්න රඟහලක තමයි අපේ රංගනය ඉදිරිපත් කරන්න වෙන්නේ.

උදාහරණයකට නරි බෑනා පාසල් දර්ශන පෙන්නන්න ගියාම හිත සුද්දෙන් සතුටින් ආපහු එන්න ලැබෙන්නේ කලාතුරකින්. හේතුව ඒ තරම් හොඳට මේ ළමයි ප්‍රතිචාර දක්වනවා.

අපේ නිර්මාණ ප්‍රේක්ෂකයා විඳිනවා වෙනුවට අපට විඳවන්න සිද්ධ වෙද්දී ඒ ළමයින්ට නාට්‍ය පෙන්නන්නේ ඇයි කියලා හිතිලත් තියෙනවා.

ඒ වෙලාවට රස වින්දනය ගැන වෙනම දේශනයක් කරලා ඉන්නවා නාට්‍ය පෙන්වන්න කලින්. ඒ වගේ අත්දැකීම් නම් හරිම කනගාටුදායක අත්දැකීම් ගොඩට තමයි වැටෙන්නේ. මගේ හිතේ ප්‍රේක්ෂකාගාරය ගමය නගරය කියලා නැතුව කිලිටි වෙලයි තියෙන්නේ.

* රසිකත්වයට මෙහෙම වුණේ ඇයි?

ගෙදර දෙමවුපියන්ගේ රසිකත්ව මට්ටම ළමයින්ට අනිවාර්යයෙන්ම බලපානවා. අපිව ළං කරගෙන අපට තාත්තලා හොඳ දේවල් කියා දුන්නා.

අද මමත් ඒක ඒ විදිහටම මගේ දරුවන් ළඟ ඉඳගෙන කියා නොදුන්නත් හැමදාම උදේට හොඳ ගීතිකා හෝ රස විඳින්න පුළුවන් ගීත අහන්න සලස්වනවා. මගේ වෑන් එකේ තියෙන ඛ් ච් වලින් හොඳ ගීත තෝරගෙන අහන්න මගේ දරුවොත් පුරුදු වෙලා ඉන්නවා.

හතරෙ ඉන්න මගෙ පුතා මනෝරම්‍ය ගී තැටියේ සිංදු තමයි වැඩිපුර අහන්නේ. ඒ වගේ ගීත රස විඳින්න දරුවෝ පුරුදු වෙන්නේ දෙමවුපියෝ හැටියට අපි ඒක අහන හින්දා.

බයිලා වුණත් හරයක් තියෙන බයිලා තියෙනවා. එහෙම තියෙද්දී වැඩිහිටියෝ චොකා බයිලා අහන අය නම් දරුවෝ අහන්නේ ඊටත් අන්ත බයිලා.

* නිර්මාණකරුවන් අතරින් ඔබේ නිර්මාණ හැකියා හොඳින් මතු කරලා ගත්තේ කවුද?

ලූෂන් බුලත්සිංහල මහත්මයා තමයි මාව ඔප දාලා ගත්තු මුල්ම නිර්මාණකරුවා. ඊළඟට දයානන්ද ගුණවර්ධන, ගුණදාස කපුගේ සහ ඔස්ටින් මුණසිංහ කියන විශිෂ්ට නිර්මාණකරුවන් මා තුළ සැඟ වී තිබුණු හැකියා මටත් හොරා මතු කර ගත්තු ප්‍රමුඛයෝ හැටියට කියන්න පුළුවන්.

* වේදිකාවේ යම් බිඳ වැටීමක් ගැනත් කිය වෙනවා. මේක ඔබට පේන්නේ මොන විදිහටද?

සියලුම ක්ෂේත්‍රවල යම් පිරිහීමක් තියෙන විත්තිය අපට පේනවනෙ. අඩු කාලයකින්, අඩු වියදමකින් අටවා ගන්න යන නිසායි වේදිකාවේ හා කලාවේ යම් පිරිහීමක් ඇති වෙන්නේ.

හොඳින් යමක් කරනවට වඩා කොහොම හරි යමක් කරන්න හදන ටෙලි නාට්‍ය කැමරා හරහා බිහි වෙච්ච පිරිසක් අද ඉන්නවනේ. ඒ අය වේදිකා නාට්‍යවලට සම්බන්ධ වෙන්න ගන්න උත්සාහය අසාර්ථක වුණාම තමන්ම මොකක් හරි අටව ගන්න හදනවා. මේක මේ පිරිහීමට එක ප්‍රධාන හේතුවක්ය කියලයි මට නම් දැනෙන්නේ.

* ප්‍රසිද්ධියයි ජනප්‍රියත්වයයි දිහා ඔබ බලන්නේ කොහොමද?

හොරෙක් මැරයෙක් වුණත් ප්‍රසිද්ධයිනේ. ප්‍රසිද්ධ කෙනෙක් ජනප්‍රිය වෙන්න නම් කරන දේ හොඳින් කරන්න පුළුවන් වෙන්න ඕන. කලාකරුවෙකුටත් ජනතා ප්‍රසාදයක් තිබුණොත් විතරයි ජනප්‍රිය වෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

* ඔබ ආ ගමන ගැන ආපසු බලද්දී මොකද හිතෙන්නේ?

අවුරුදු විසි නවයක් ඉවර වෙලා තියෙනවා. අද මම මේ ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න අවුරුදු 29 ක තරුණයෙක්. මේ කාලය තුළ මම මගේම පෞරුෂයක් ;ගාඩ නගා ගන්න උත්සාහ කළා. සල්ලි නිසා ඕනෑම කුජීත වැඩක් නොකරන ස්ථාවරයේ ඉඳගෙන ආර්ථික වශයෙනුත් ස්ථාවරයක් ගොඩ නගා ගන්න උත්සාහ කළා. නමුත් දෛනික කුලී නළුවෙකු වෙන්න නම් මගේ කිසිම කැමැත්තක් නෑ.

කලාකරුවෙන් වෙනවටත් වඩා මම මේ ක්ෂේත්‍රයට ආවම මට මුලින්ම ඕන වුණේ හොඳ මිනිහෙක් වෙන්නයි. හිත හොඳ මිනිහෙක් වුණ නිසාම මට මේ ගමන එන්න පුළුවන් වුණා කියන එකයි මගේ විශ්වාසය.

ඡායා - ටෙනිසන් එදිරිසිංහ